O ağaçta mikrodev tırtılların kelebeklere, kelebeklerinse görkemsiz kuzenleri pervanelere dönüştüğünü gördük. Dallar başından beri pervane doluydu, oysa algımızın kadranı şaşmış, farklı saatleri gösteriyordu. Galiba dünyaya da böyle bakıyorduk. Yoksunluklarımız önyargılarımızı emziriyordu. Gerçekten güzeli olduğundan az görürken, gerçekleri kendimize çok görüyorduk. Bazen elimizde yalnızca hayallerin gölgeleri kalıyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder